Ölümünden önce tamamladı, yayınlandığını göremedi

Hapishanede hayatını kaybeden yazar Murat Saat’in, ölümünden hemen önce tamamladığı “Ters Kule” adlı öykü kitabı ve “Vaktiyle Yukarıda” isimli romanı Dedalus Kitap’tan yayımlandı.

Çocuk denecek yaşta girdiği cezaevinde müebbet hapis hükümlüsü olarak yatan yazar Murat Saat geçtiğimiz ay, 28 Aralık 2017’de geçirdiği kalp krizi sonrası vefat etmişti. Ömrünün yarısından fazlasını tutuklu olarak geçiren Saat’i, dışarıya çıkma umudu olmadan hayatta tutan tek şey yazma tutkusuydu. “Sanırım ben yazarak ilk önce, buraya ait olmadığımı söylemeye çalışıyorum. Bu mekânın benim karakterim olmayacağını, bunu kabul etmediğimi ilk önce kendime tekrar tekrar hatırlatmak istiyorum. Bu şekilde başka hayatları yazarken kendimi var ediyorum aslında,” diyordu bir mektubunda.

Yayınevinin yazara ilişkin yorumunda şu görüşler yer aldı: “Öykülerinde karanlık-kötücül-ölüm-hapishane vb. konuları işlemesine rağmen bir şekilde umutlu, tutunmaya çalışan karakterler barınıyor. Hep kendini kurtarma, ölümden vazgeçme, aşkla ya da sevgiyle ayakta kalma, yanlış ya da kötü şeyler yaşansa ya da yapılsa da hayata tutunma inadında olan insanları ve durumlarını anlatıyor Saat. Hapishanedeki insanların söz konusu edildiği yerlerde bile gündelik hayatın içindeymiş gibi bir bakış ve yaşayış sunmak, dışarıyı diri tutmak amacı belki de. Karakterlerin çoğunun toplumun dışında kalan ya da toplumca kabul görmeyecek kişiler olması da Saat’in içinde bulunduğu anlatmak için bulduğu bir yol muhtemelen.”

Yoksa Sen Benim En İyi Arkadaşım Mısın?’ın arka kapağında Sedat Demir’in Murat Saat’e yazdığı minik mektup kitabı en iyi anlatan cümleleri içeriyor:

“Sevgili Murat Saat,

Öykülerinizin yayımlanması ve geniş kitlelerce okunması konusunda editörümüzün olumlu isteğini dinlerken, gözlerindeki heyecanı gördüm. Benden onay aldığında ise yüzündeki sevinci. Ben sadece bir okurum, sizin öykülerinizi ilk okuyanlardan biri olmanın ayrıcalığını yaşıyorum. Öykülerinizde gözüme ilk çarpan unsur, daha önce hiç bu denli peşinden gitmediğim bir üslup. Ne diyorlar ona, özgün. Cümlenin uzunluğu konusunda düşüncelerimi değiştiren öykülerden çokça vardı dosyanın içinde. Bir solukta okunan ifadeler, bu anlamda, kısa cümlelerin etkisini taşıyordu. Ayrıca sizin bu denli keyifli öyküler, daha doğrusu neşeli, burayı nasıl dillendirsem bilmiyorum, birçok özgür hayatın içinde kendi gereksiz hüzünlerinin içinde boğulan metinlere oranla, bizi, evet bizi yaşama bağlıyor. Estetik, anlam, farklılık vs. bir yana, ya da bunlarla birlikte yaşam sevinci var onlarda.

Edebiyat adına, bir okur olarak, size teşekkür ederim. Hüzünle gülümsüyorum.”