İş cinayetlerinde ölen göçmen ve mülteci sayısı artıyor

İSİG Meclisi, Temmuz ayı iş cinayetleri raporunda göçmen/mülteci iş cinayetlerinde yaşanan artışa dikkat çekti. 2019’in ilk yedi ayında 70 göçmen/mülteci işçinin yaşamını yitirdiğini belirten İSİG Meclisi’nin tespitlerine göre Ölen işçilerin büyük bölümünü Suriyeli ve Afganistanlılar oluşturdu.

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi Temmuz ayı iş cinayetleri verilerini açıkladı. Temmuz ayında konuşulan en önemli konulardan birisini İstanbul Valiliği’nin ‘Suriyeliler’ açıklaması oluşturdu. Valilik, kentte geçici koruma kapsamında olmayan, kimliği bulunmayan ve başka bir ilde kaydı olan Suriyeli mültecilerin 20 Ağustos 2019’a kadar İstanbul’dan ayrılmasını istedi. Her yıl yaptığı gibi bu konuda ayrıntılı bir rapor hazırlayacağını belirten İSİG Meclisi, Temmuz ayı iş cinayetleri raporunun başında göçmen/mülteci iş cinayetlerinde yaşanan artışa dikkat çekti. 2019’in ilk yedi ayında 70 göçmen/mülteci işçinin yaşamını yitirdiğini belirten İSİG Meclisi, göçmen/mülteci işçilerin can kaybına ilişkin verileri paylaştı.

*İlk yedi ay

Ölen işçilerin büyük bölümünü Suriyeli ve Afganistanlılar oluşturdu. İlk 7 ayda 26 Suriyeli ve 23 Afganistanlı göçmen işçi hayatını kaybederken, 4 Türkmenistanlı, 4 Ukraynalı, 3 Özbekistanlı, 2 Azerbaycanlı, 2 İranlı, 2 Gürcistanlı, 1 Çekyalı, 1 İtalyalı, 1 Kolombiyalı, 1 Rusyalı Türkiye’de çalışırken hayatını kaybetti.

İşkollarına bakıldığında ise ölümlerin 17’si tarım/orman, 9’u belediye/genel işler, 8’i inşaat/yol, 8’i gemi/tersane, 7’si tekstil/deri, 5’i ağaç/kâğıt, 4’ü kimya, 3’ü konaklama/eğlence, 2’si gıda, 2’si metal, 2’si taşımacılık, 1’i madencilik, 1’i basın ve 1’i ticaret işkollarında yaşandı. En çok ölüm nedeni ise patlama/yanma, zehirlenme/boğulma, trafik/servis kazası, ezilme/göçük ve yüksekten düşme olarak belirlendi.

Ölenlerin 6’sının çocuk ve 9’unun kadın işçi olduğunun altını çizen İSİG Meclisi, bu sayının oransal olarak Türkiye ortalamasının iki katına ulaştığına dikkat çekti.

Ölümler en çok Ankara, İstanbul ve Kocaeli’nde yaşandı. 16 Ocak’ta Ankara Altındağ’da 5 Suriyeli işçi, 29 Mart’ta Ankara Altındağ’da 7 Afganistanlı işçi, 6 Haziran’da Kocaeli Çayırova’da 5 Suriyeli işçi ve 22 Haziran’da İstanbul Büyükçekmece’de 2’si Afganistanlı 1’i İranlı, 1’i Özbekistanlı 4 işçi işyerlerinde yanarak yaşamlarını yitirdiler.

İSİG Meclisi’nin raporunda, “Bütün bu bilgilerin yapılan tartışmalarda ve atılacak adımlarda dikkate alınması gerekiyor. Görüldüğü üzere göçmen/mülteci işçiler Türkiye işçi sınıfının bir parçası durumundadır. O kadar kötü koşullarda çalışıyorlar ki ölen 70 işçinin 17’sinin hiçbir kimlik bilgisi dahi bilinmiyor. Bu yüzden ülkemizdeki ekonomik krizin, gündelik yaşamdaki şiddetin vb. sorunların kaynağını göçmenler olarak gösteren politik atmosfere karşı emek hareketinin acilen bir mücadele programı oluşturması gerekiyor” görüşüne yer verildi.

Temmuz ayında 163 iş cinayeti

Raporda Temmuz ayı verileri de yer alıyor. Buna göre en az 163 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirirken; İSİG Meclisi “meslek hastalığı” nedeniyle gerçekleşen iş cinayetinin bulunmadığına dikkat çekerek ILO ve WHO verilerine göre 1 ‘iş kazası sonucu ölüm’ karşılığında yaklaşık 6 ‘meslek hastalığı sonucu ölüm’ yaşandığını hatırlattı. Rapora göre Ocak’ta en az 159, Şubat’ta en az 127, Mart’ta en az 114, Nisan’da en az 153, Mayıs’ta en az 163, Haziran’da en az 125 ve Temmuz’da en az 163 olmak üzere; Türkiye’de yılın ilk yedi ayında en az 1004 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi.

Ölenlerin 10’u kadın işçi, 153’ü erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, büro, metal, sağlık, konaklama ve belediye işkollarında gerçekleşti. Dördü 14 yaş ve altında olmak üzere altı çocuk işçi can verdi. Çocuk işçi cinayetleri tarım ve ticaret işkollarında gerçekleşti. En fazla ölüm nedenleri trafik/servis kazası, ezilme/göçük, yüksekten düşme, kalp krizi, şiddet, elektrik çarpması, zehirlenme/boğulma ve intihar olarak belirlendi.

Ölenlerin 1’inin sendikalı; 162’sinin sendikasız olduğunu belirten İSİG Meclisi, ölen başka sendikalı işçiler de olabileceğini ancak kâğıt üzerinde olan sendikal üyeliklerin gerçek bir örgütlülük olmaması ve birçok sendikanın ölen üyelerini sahiplenmemesi sonucu net bir bilgi verme şansı bulunmadığını vurguladı.